بااااید بتونی!
جلسه قبل از وقتی نشست روی صندلی غر زد. لباشو چسبوند به هم نمیذاشت حتا سوند ببرم توی دهنش! ولی وسطای کارم که رسیده بود هی قهقهه میزد و شوخیش گرفته بود.
این بار بدتر از سری قبل شده بود. میگفت دو سه روز درد داشته دندونم و باز نمیکرد دهنشو. بعد از تلاش های فراوان راضیش کردم و باورم نمیشد که راضی شده!
مدام بی تابی میکرد و نمیذاشت تلاش کنم برای درآوردن روکش ولی من گفتم ساحل تو باااااید بتونی! مامانش رو فرستادم بیرون و سخت تلاش کردم و دوباره شد همون بچه شیطون قبل. دوباره میخندید. بالاخره قلقش دستم اومد و تونستم روکش رو دربیارم. در عرض چند دقیقه موفق شدم روکش مناسب رو براش انتخاب کنم و بذارم و تمام!
یک هفته بود شبا قبل خواب آرامش نداشتم. میترسیدم از اینکه نتونم همکاریشو جلب کنم.نتونم روکش رو دربیارم.نتونم روکش مناسب بذارم...
ولی من تونستم! مثل هرباری که به یه چالشی وسط کار خوردم و تمام وجودم پر استرس شده ولی به خودم گفتم تو مسئولیت این درمان رو داری و باید بتونی! و تونستم.
خوشحالم و از وقتی استاد جانم خطاهای کارم رو بهم گفت روکش گذاشتن برام راحت شده. انقدر که دوست دارم هی پالپو کنم روکش بذارم.
توی نیم ساعت تونستم سه تا دندون یه جوجه رو ترمیم کنم و اینم رکورد خیلی خوبی بود.
ساحل خودتو دست کم نگیر. باید بتونی!
