۰۸ آذر ۰۰ ، ۱۱:۴۶
هر لحظه ممکن تموم شه همه چی! همممه چی!
این روزا این مدلی ام که زندگی رو دوست دارم
اهدافم رو دوست دارم
مشتاقم تلاش رو برای رسیدن شروع کنم
آماده ام برای یه پرش بلند
از هر احساس منفی بیزارم
و البته تلخی های زندگی به اندازه شیرینی هاش برام دلچسب
سعی میکنم به یاد بیارم داشته هام رو
سعی میکنم خودمو ببرم با سمت رویا پردازی برای نداشته هام
سعی میکنم برنامه ریزی کنم برای بدست آوردنشون
اما همش یه اضطرابی دارم....
هرروز حس میکنم کم زندگی کردم
حس میکنم کم به بقیه میگم دوستشون دارم
حس میکنم بیشتر باید حواسم به خودم و بقیه باشه
هر لحظه نگرانم یکی از موهبت های زندگیم رو از دست بدم
چرا؟
+ دومین هشتم آذر که نیستی که تبریک بگم
