هَرَس
+تصمیم گرفتم اون کاری که دوست ندارم رو انجام بدم.
خیلی برام سخته و کلی تو فکرم که چی بگم و چطوری بگم و واکنشم چی باشه دربرابر جواب منفی که احتمالا به درخواستم میده...
اما فرصتی باقی نمونده و نمیخوام توی این ناراحتی مهدی شریک باشم
من باید سعی خودم رو بکنم
+ درباره خیلی چیز ها توی فاز نا امیدی قرار گرفتم:(
خرید جهیزیه.کارم.گواهینامم.کار مهدی.مشخص نبودن زمان عروسی. جشن گرفتن یا نگرفتن عروسی.درس خوندنم و بدتر از همه این دور بودن و رفت و آمد...
+ متوجه شدم که مرتکب اشتباه بزرگی شدم و نباید دیگه درباره هیچکدوم از مسائلم با مهدی با کسی حرف بزنم. مثل جریان حساسیتم به اون موضوع خاص که وقتی فلانی ازم سوال کرد دربارش و باهاش حرف زدم حساسیتم بیشتر شد!
چقدر رعایت کردنش سخته ولی ساده ترین مطالب رو هم نباید با کسی درمیون گذاشت انگار...
من دوست ندارم کسی به دید خاصی به مهدی نگاه کنه چون عقایدش خیلی با خانواده من تفاوت داره.... هیچ موضوع و مطلبی رو درباره این تفاوت ها نباید منتقل کنم مگر جایی که بدونم نیازه ملاحظه ای بشه دربارش مثلا
تحمل عقاید مخالف مهدی برای خودم چندان سخت نیست ولی وقتی دوستام یا خانوادم درباره عقایدش نظر میدن من رو نگران میکنن!
من افکار و عقایدش رو دوست دارم هرچند یه جاهایی با افکارم تعارض داره و تحمل این تفاوت برام کاملا شدنی هست
شاید نیاز باشه روابطم رو بازبینی کنم و از شاخ برگای اضافیش بزنم. هرس کردن که همیشه مال درخت نیست!
