با آشغال انقلاب نکن لطفا

میگم من دوست ندارم جوب خون راه بیفته. کسی که بدون قدرت آتیش زدن و آجر پرت کردن بلده مسیر درستی نداره. اگه برسه هم چیزی بهتر از الان نمیسازه

میگه انقلاب خرج داره. خون داره. جون داره. موشک خوردن داره. ویران شدن داره 

میگم خواستگاه انقلاب نباید کینه باشه. دشمنی باشه. باید عشق به وطن باشه. عشق به هم وطن باشه. ساختن و آباد کردن باشه

میگه راست میگی. این انقلاب شکل هم بگیره محکوم به شکست. اما برای این رشد باید بارها و بارها این هزینه داده بشه

میگم اگه چیزی به اسم ایران نموند که بخواد رشد کنه چی؟ اگه طالبان و داعش و عربستان هرکدوم یه لقمه گرفتن از گوشت این گربه چی؟

میگه آره هرچیزی ممکنه. شاید هم ایرانی نموند

میگم من حاضر نیستم هزینه بدم برای به دست آوردن هیچ. این خوب نیست ولی اون افتضاح. درستش پیکرتراشی حکومت

میگه تو طرفدار حکومتی ظالم باقی نمیمونه و....

میگم باشه اصلا من طرفدار حکومت ولی  اگه عقیده شون با تو میخونه جسارت داشته باش رگ گردنت اینجا باد نکنه برو تو خیابون شعار بده خون بده جون بده بهای انقلاب بده

میگه راست میگی خودت برو از مزدورای باتوم به دست حکومت دفاع کن کمکشون کن ببین چجوری بزنند جلوشون سبز بشی

میگم مگه روانی ام. چرا برم اونجایی که جای من نیست.شعار من نیست

میگه روانی خودتی! چرا به من میگی برو شعار بده بعد میگی روانی هستی اگه بری

میگم من کی گفتم تو روانی هستی؟ خودمو گفتم

میگه بس کن حوصله ندارم خستم خوابم میاد

میگم خب بخواب

میگه پس حرف نزن

و میخوابه. و نمیخوابم.

و نمیدونم قراره چی بشه. روزی هست که این تنش ها تبدیل به انقلاب بشه؟ قرار چه بلاهایی سر وطن بیاد؟ قراره چندتا هم وطن خون بدن؟ چندتا زندگیشون تباه بشه؟

قراره چقدر از پیشرفت عقب بمونیم و مشغول جنگ داخلی باشیم؟ اصلا چیزی به اسم وطن میمونه؟ اگه گوش و دست و پای این گربه بریده بشه اسم ایران کجای تاریخ می مونه؟

خیابون پر شیشه. نرده های آهنی کنده شده. سطل آشغال ها چپه شده یا سوخته. ماشین های سوخته کنار اتوبان و خیابون ها....

معترض تو خونه ش خوابه

مورد اعتراض هم خوابه

بیچاره رفتگر شهر که امشب وقت خوابیدن نداره