بازم درت به روم بسته س؟

باید برم

وگرنه مینرکم...

دلم آشوبه

باید برم

ذهن مشوش من

تو این دو سه روز یه چیزایی فهمیدم که الان دارم با خودم فکر میکنم که مگه میشه اتفاقی باشه؟

سه نفری ک میشناختم و هرروز باهاشون چشم تو چشم میشدم فهمیدم فرزند شهید هستن! یکیشون که خیلی نزدیک بود و باهاش زیاد پیش اومده بود حرف بزنم...

حالا همش دارم با خودم فکر میکنم کی چه حرفایی زدم؟

شده ک از بابام براشون تعریف کنم؟

آخه دخترا یه جور دیگه بابایی هستن...

دو شبه که روی تخت برعکس میخوابم

هرکار میکنم نمیتونم عادی باشم

دوباره از خودم خسته شدم

از بی ارادگیم

+ تو دلمو خالی کردن امشب...

تو اوج این نا امیدی هام باز یه امیدی دارم ک وام نمیکنه...